Nie tylko organy władz różnych szczebli podporządkowywały się Radzie Narodowej Księstwa Cieszyńskiego. Na jej adres napływały także wyrazy poparcia i deklaracje o gotowości do współpracy ze strony licznych stowarzyszeń, m.in. o charakterze kulturalnym czy oświatowym. Kluczowe było jednak uzyskanie oficjalnej aprobaty ze strony władz kościelnych. 6 listopada 1918 r. zwierzchnictwo RNKC uznał Wikariat Generalny Kościoła Rzymskokatolickiego. Dzień później w jej lokalu w Domu Narodowym zjawiła się deputacja księży katolickich ze Śląska Cieszyńskiego, by złożyć wyrazy szczerego uszanowania i hołdu. W przypadku Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, choć zawiadomienia o poparciu dla RNKC były przesyłane już od listopada, to oficjalne, a zarazem uroczyste uznanie polskiej władzy nastąpiło 20 grudnia 1918 r. Na zaproszenie RNKC stawił się wówczas w Cieszynie owacyjnie witany zwierzchnik Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce, Superintendent Generalny ks. Juliusz Bursche, aby objąć zarząd nad kościołem na Śląsku Cieszyńskim. Uroczystość miała miejsce w Kościele Jezusowym, wypełnionym po brzegi wiernymi z całego regionu. Ks. Bursche wygłosił kazanie, stwierdzając m.in., że wzeszło słońce sprawiedliwości Bożej dla Polski, a z nią i dla polskiego ewangelickiego kościoła na Śląsku. Po nabożeństwie odbyło się zebranie duchownych i świec- kich przedstawicieli wszystkich zborów księstwa cieszyńskiego, na którym jednomyślnie uchwalono uznać RNKC za jedyną prawowitą świecką władzę w regionie, zaś ewangelicki Konsystorz w Warszawie jako władzę kościelną.
Juliusz Bursche
(1862–1942)
Pismo Prezbiterstwa Zboru Ewangelickiego w Wiśle z wyrazami hołdu dla Rady Narodowej Księstwa Cieszyńskiego, 16 grudnia 1918
Nakazuje Słowo Boże: „Każda dusza niech będzie zwierzchnościom wyższym poddana, boć nie masz zwierzchności, tylko od Boga”. I członkowie Zboru wiślańskiego chcą być zwierzchności Dostojnej Polskiej Rady Narodowej w szczerości poddani, proszą o łaskawe względy i polecają się wiernej opiece.
Pismo Starszeństwa Zboru Ewangelickiego w Błędowicach z wyrazami hołdu dla Rady Narodowej Księstwa Cieszyńskiego, 17 listopada 1918
Na mocy uchwały Starszeństwa Zboru błędowickiego ośmielają się niżej podpisani przesłać Dostojnej Radzie Narodowej wyrazy najgłębszej czci i najwierniejszego zobowiązania. Czegośmy od lat wielu z utęsknieniem oczekiwali połączenia naszego kraju z braćmi w wielkiej niepodległej Polsce, to dzięki stanowczej inicjatywie Dostojnej Rady Narodowej zaczyna się spełniać. Radość nasza jest wielka i zupełna.
Pismo Generalnego Wikariusza dla Śląska Cieszyńskiego Jerzego Kolka z deklaracją uznania Rady Narodowej Księstwa Cieszyńskiego za zwierzchnią władzę państwową, 6 listopada 1918
Na mocy uchwały książęco-biskupiego Generalnego Wikaryatu dla austryackiej części diecezyi Wrocławskiej oświadcza książęco-biskupi Generalny Wikaryat w Cieszynie, że Świetną Radę Narodową jako zwierzchność państwową uznaje i z takową w sprawach zachodzących w zakres urzędu Generalnego Wikaryatu współpracować zechce.
Jerzy Kolek
(1840–1929)
Pismo Czytelni Katolicko-Ludowej w Jabłonkowie z wyrazami hołdu dla Rady Narodowej Księstwa Cieszyńskiego, 12 listopada 1918
Zebrani członkowie Wydziału Czytelni Katolicko-Ludowej w Jabłonkowie witając Wysoką Radę Narodową jako prawowitą władzę dla Księstwa Cieszyńskiego, oświadczają w swoim i wszystkich członków Czytelni imieniu, że wszelkim zarządzeniom i rozkazom Wysokiej Rady Narodowej się poddawają, jakoteż ślą życzenia, by to wielkie dzieło wyzwolenia i zjednoczenia z Macierzą Polską za łaską Bożą doszło do szczęśliwego końca!
Pismo prezesa orłowskiego Wydziału Towarzystwa Nauczycieli Uzupełniających Szkół Przemysłowych Polskich na Śląsku Cieszyńskim z deklaracją współpracy dla Rady Narodowej Księstwa Cieszyńskiego, 3 listopada 1918
Wydział Towarzystwa Nauczycieli Uzupełniających Szkół Przemysłowych Polskich na Śląsku Cieszyńskim wita Radę Narodową, a zarazem zgłasza, że zapoczątkował opracowanie potrzebnych zmian planów naukowych i ustaw szkolnych.
